مقایسه اکوکاردیوگرافی داپلر و m-mode در تشخیص بازماندن مجرای شریانی در کودکان

مقدمه: مجرای شریانی ارتباطی نرمال بین شریان ریوی چپ و آئورت نزولی در جنین است. تداوم این ساختمان بعد از تولد بیش از 10 روش غیرطبیعی محسوب می گردد. این مطالعه با هدف مقایسه اکوکاردیوگرافی m-mode و داپلر در تشخیص بازماندن مجرای شریانی patent ductus arteriosus (pda) در کودکان انجام گرفت. روش کار: این تحقیق از نوع تحلیلی- مقطعی می باشد که بر روی 62 بیمار که از طریق معاینه بالینی مظنون به داشتن pda بوده و طی مدت یکسال به بیمارستان علی اصغر (ع) زاهدان و بیمارستان کودکان بندرعباس مراجعه نموده، انجام شده است روش نمونه گیری غیراحتمالی آسان می باشد.. بیماران با هر دو روش اکوکاردیوگرافی داپلر و m-mode مورد بررسی قرار گرفتنند. روش گردآوری داده ها به صورت مشاهده و معاینه مستقیم و ثبت در فرم اطلاعاتی بوده است. سپس داده ها با استفاده از جداول توزیع فراوانی و آزمون آماری مک نمار مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: از 62 بیمار مورد مطالعه 34 نفرمونث و 28 نفر مذکر بودند. سن 51.6 درصد بیماران زیر یکسال و بقیه بالاتر از یکسال بود. نبض های محیطی جهنده در 85 درصد بیماران وجود داشت. در رادیوگرافی قفسه سینه اندازه قلب در 82.3 درصد بیماران بیشتر از حد نرمال بود و در 85.5 درصد آنان نقش عروق ریوی افزایش نشان می داد. در 58.1ecg درصد بیماران بیشتر از علایمی مبنی بر هیپرتروفی بطن چپ، بطن راست و یا هر دو بطن را داشتند. همچنین هیپرتانسیون شریان ریوی در 51.6 درصد بیماران مشاهده شد. pda با اکوکاردیوگرافی m-mode در 56 بیمار (90.2 درصد) و با اکوکاردیوگرافی داپلر در 61 بیمار (98.4 درصد) تشخیص داده شد در تشخیص pda با توجه به آزمون آماری مک نمار بین دو روش فوق اختلاف معنی داری وجود نداشت. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که ارزش تشخیصی اکوکاردیوگرافی m-modeو داپلر در تشخیص pda با همدیگر همخوانی زیادی دارد و توجه مجدد به استفاده از روش اکوکاردیوگرافی m-mode در تشخیص pda در کودکان بویژه شیرخواران و نوزادان بی قرار سودمند می باشد